در سیستم‌های سازه‌ای ساختمان‌های پیش ساخته چهار نوع سیستم وجود دارد:
- سیستم صفحه‌ای:
- منفرد مجزا
- منفرد مزدوج
- گروهی مجزا
- گروهی مزدوج
- سیستم قابی:
- گیردار
- مفصلی
- سیستم واحدهای سه بعدی
- سیستم مختلط یا ترکیبی
قطعات منفرد مجزا:
- در صورتی که امکان تولید قطعات در قالب‌های خطی طویل در کارخانه برایمان مقدور باشد و بتوانیم این قطعات را حمل کرده و برپا نماییم، سیستم حاصل سیستم منفرد خواهد بود.
- اتصال قطعات به پی در این موارد می‌توانید مفصلی یا گیردار باشد.
- در این حالت نیروی جانبی زلزله بین قطعات به نسبت سختی خمشی و برشی توزیع خواهد شد و هر قطعه به طور جداگانه در برابر زلزله مقاومت خواهد کرد.
قطعات منفرد مزدوج:
- در صورتی که بتوانیم مجموعه‌ی دیوارها را به هم ببندیم، عملکرد کل مجموعه بهتر خواهد شد و راندمان سازه‌ای بالا خواهد رفت.
- در درز قائم ما بین قطعات منفرد می‌تواند صلب یا مفصلی باشد.
- برقراری اتصال صلب مشکل بوده و عملکرد آن زیاد مناسب نمی‌باشد.
قطعات گروهی مجزا:
- در صورتی که امکان تولید قطعات یکسره موجود نباشد و باید قطعات را در ابعاد کوچکتر تولید کنیم، سیستم حاصل یک سیستم گروهی خواهد بود.
- قطعات گروهی دارای درزهای افقی هستند.
- در این درزهای میتوانیم قطعات را به طور مستقیم به هم وصل کنیم یا اینکه از طریق سیستم کف این کار را انجام دهیم.
- در حالت دوم دلیل اصلی نمای تمام شده ساختمان می‌باشد.
- در صورتی که دیواری ما بین پنل‌های اصلی موجود باشد امکان اتصال در درز قائم نیست و به همین علت قطعات گروهی مجزا خواهیم داشت.
قطعات گروهی مزدوج:
- در صورتی که در قطعات امکان اتصال در درز قائم موجود می‌باشد از این امکان استفاده شده و با اتصال صلب و یا مفصلی می‌توان به سیستم قطعات گروهی مزدوج رسید.
- برقراری اتصال صلب در محل تکیه‌گاه برای اعضای تیر به سادگی امکان پذیر نیست.
- اکثر دیتیل‌ها و جزئیات استاندارد، اتصالات مفصلی را نتیجه خواهد داد که برای پایدار کردن آن نیاز به عناصر دیگری است.
دو نوع رایج قالب به شرح زیر هستند:
- ستون‌های یکپارچه و تیرهای مجزا
- قاب صلیبی
سیستم واحدهای سه بُعدی:
از خلاقیت و نوآوری به شکل مناسبی می‌توان در پیش سازی استفاده کرد. می‌توان به جای تقلید روش‌های سنتی اجرا به سراغ فکرهای جدید هم چون سه بعدی سازی رفت.
در این روش فضاها به صورت ماژول (Module) بندی شده در می‌آیند و ماژول‌ها بطور جداگانه و کامل، حتی به همراه نازک کاری در کارخانه ساخته شوند و در مدت زمان اندکی برپا شوند. به این نوع روش، ساختمان سازی سلولی نیز می‌گویند.
اتصالات در ساختمان بتنی پیش ساخته
اتصال خشک: اتصال خشک به اتصالی گفته می‌شود که جهت برقراری اتصال از پیچ و پرچ و جوش و بِلِت استفاده می‌شود.
دیتیل‌های این اتصالات به طور جداگانه در هندبوک PCI یافت می‌شود. هر چند این دیتیل‌ها شامل تمامی دیتیل‌های اجرا شده نمی‌باشد.
اتصالات تَر: در صورتی که برقراری اتصال به کمک بتن انجام شود، اتصال حاصل اتصال‌تر نامیده می‌شود.
در این نوع اتصالات میلگردهای انتهایی اعضا آزاد گذشته می‌شود. سپس در محل اتصال میلگردهای اعضای مختلف جاسازی شده، خاموت‌های لازم به اتصال اضافه می‌شود سپس قالب‌بندی مناسب و بتن‌ریزی متناسب انجام می‌شود.
شرایط لازم برای اتصالات اعضای پیش ساخته
- مقاومت
- شکل پذیری
- هماهنگ کردن تغییرات حجم
- دوام و پایداری
- مقاومت در برابر آتش سوزی
- سهولت اجراء
- سهولت برپایی
- شکل ظاهری
